28. Poronienie?

  Mikołaj zadzwonił po karetke, ktora szybko pojawiła się na miejscu zdarzenia. Aspirant był w ogromnym szoku, bał się o Olę jak nigdy, ponadto jego ukochaną była w ciąży.. Mężczyzna cały czas obwiniał się o to co się wydarzyło. ,, czemu powiedziałem ten kawał,, - zastanawiał się. Z tego rozmyślania wyrwałmgo pewnien głos to był głos mężczyzny z karetki - Jedziemy na ulice ******** do szpitala. Mógłby pan powiedzieć jak to się stało? Czy ta kobieta na coś choruje?

- yyy. Tak! Ola jest w ciąży! - wykrzyczal

- Wie pan w którym tygodniu?

- niestety nie - powiedział i opuścił głowę w dol - nie dawno się dowiedziałem - dodał po chwili.

- No nic. Jedziemy, pojedzie pan za nami, trzeba wszystko wyjaśnić. 

- Zaraz przyjade, proszę już jechać - po tych słowach Mikołaj szybko pobiegł do samochodu, a karetka odjechała. Aspirant był już przy aucie, stał już przy nim 2 minuty i nadal nie mógł go otworzyć. Zaklal cicho i postanowił się uspokoić. Oparl się o drzwi i wziął 3 głębokie wdechy. Pomogło wkoncu otworzył, energicznym ruchem wsiadł do samochodu i odpalił. Jechał coraz szybciej. Na szczęście był już wieczór i na ulicach mniejszy ruch. Po 8 minutach był już na miejscu. Wybiegł z auta jak oparzony i po chwili był w szpitalu. Podbiegł do rejestracji. Ujrzał tam kobiete. Wysoką blondynkę, o długich, prostych włosach. Miała brązowe oczy i pomalowane na czerwono usta. - Pomoc w czymś ? - zapytała i uśmiechneła się pokazując swoje białe zęby.

- Tak. Chciałbym się dowiedzieć na jakiej sali leży Aleksandra Wysocka. Przed chwilą była tutaj przywieziona

- A tak pamiętam. A pan jest kimś z rodziny? 

- Tak jakby.. Jestem ojcem jej dziecka. 

- Aha proszę chwilę poczekać zapytam się lekarza

Po 10 minutach kobieta podeszła do niego 

- Pani Aleksandra właśnie rozmawia z lekarzem, proszę poczekać. Kiedy skonczy rozmowę pójdę kolejny raz zapytać się czy chce z panem rozmawiać

- Dobrze - odpowiedzial opanowano  Mikołaj mial ochotę wybuchnąć 

                                   **************

- Pani Aleksandoro...- Powiedział doktor i chszachnał. Posterunkowa spojrzala na niego. Nie widziała go wcześniej. Mężczyzna byl wysoki, umięśniony. Miał ciemne, krótkie włosy postawione na żel. Nie miał ciekawej miny. Najwyraźniej czegoś bal się powiedzieć - Pani Aleksandro -Powtórzył i znowu przerwał - Tak? Proszę mówić jestem gotowa na wszystko - skłamała Ola, bała się tego wszystkiego jak nigdy. 

- muszę coś pani powiedzieć to nie dobra wiadomość - po tych słowach Oli oczy zaszły łzami. - muszę to powiedzieć. Niestety nie udało nam się uratować dziecka. Poroniła pani - po tych słowach Ola zaczęła płakać. - Co?! Jak to?! Ola płakala, łzy wypływały z jej oczu jeszcze bardziej, szybciej. Zaczęła wkoncu szlochac na glos. Aż krzyczeć. 

- Ola. Ola obudź się - powiedział Mikołaj i dotknął barku Oli. 

- Co?! Co się stało?! - krzyknela.

- Miałas koszmar, krzyczalas

- aha. No tak śniło mi się, że poroniłam.

- Olu. Nie martw się, wszystko będzie dobrze.- powiedziała Mikołaj tak troskliwie jak nigdy. I przytulił ukochaną, która odrazu poczuła się lepiej. Ta cudowną chwilę przerwał ktoś kto wszedł do sali. To był doktor. Ola spojzala na niego i przypomniała sobie, że to ten nie znajomy mężczyzna że snu. Odrazu naszly ją najgorsze myśli. 

- Dzień dobry pani Olu - powiedział wesolo. Mam dobrze i mnej dobre wiadomości. Może pan opuścić salę? - Mikołaj spojrzał na lekarza jakby mówił ,, Słucham? Mi pan będzie rozkazywał,, na szczęście aspirant tego nie powiedział, spojrzał na Olę i zaczął wstawać ale Ola zatrzymała go, złapała za reke  powiedziała:

- On zostaje. Nie mam przed nim nie czego do ukrycia - powiedziała Ola i spojrzala na Mikołaj, który spowrotem usiadł i uśmiechnął się do ukochanej. - proszę mówić

- no dobrze. To znaczne od tej dobrej wiadomości. Nie poroniła pani - po tych słowach Ola uśmiechneła się - a ta mniej dobra to taka , że musi pani odpoczywać i bardzo na siebie uwazac, bo inaczej to źle się skończy - powiedział lekarz i spojrzyl na szczesliwą Olę, która rzuciła się na Mikołaj przytulajac go bardzo mocno.

Kolejny rozdział. Komu narobila stracha i chciał mnie zabić hehe? Mam nadzieję że się podobało.. I przepraszam za ten dzień spóźnienia. Dziekuję za przeczytanie. I każdy pozostawiony komentarz.
Pozdrawiam
Paulina